Een oude foto vandaag... wel door mij gemaakt, heel lang geleden. Dit is mijn lieve vader. Vandaag was het zijn verjaardag. 75 zou hij nu geworden zijn. Niet voor te stellen, maar hij is al 22 jaar niet meer bij ons, hij mocht maar 52 jaar oud worden.
Dit is een foto die me dierbaar is, ik had volgens mij net een nieuwe camera (nee, ik was nog lang geen fotograaf maar maakte altijd al graag foto's) en zette alles en iedereen dus op de foto. Ook mijn vader met zijn geliefde duiven. Het was helemaal niet zo'n goede foto, hij stond er van veraf op, maar later is er deze deelvergroting van gemaakt omdat hij hierop staat precies zoals hij was, altijd in de weer met zijn duiven. Later kwam ik eens een gedichtje tegen van Toon Hermans. Het gedichtje heet echt "mijn vader" en het kon wel over míjn vader geschreven zijn.
Mijn Vader
Ik zie 'm nog naar de hemel turen,
de eerste prijs in zijn gedachten,
als hij vele lange uren
op zijn duiven stond te wachten.
En nooit vergeet ik ze, die ogen,
als ze kwamen aangevlogen.
Samen met deze foto is dit een mooie herinnering aan mijn vader. Dat maakt fotografie voor mij ook zo waardevol, mooie momenten vastleggen als herinnering voor later. En daarom vandaag een plaatsje voor deze oude foto op mijn weblog, als een liefdevolle herinnering aan mijn vader die we al zo lang missen....
